به نقل از «آنا»

شاعرانگی ایرانی از نگاه شاعران کره‌ای/ درمان دنیای بیمار با شعر

تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۳۲۲۲۴

َدو شاعر کره‌ای در سفر خود به ایران نکات قابل توجهی را از جریان‌های ادبی حاکم بر کره جنوبی به ویژه شعر و شاعری در این کشور روایت کردند.

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، جمعی از شاعران کره جنوبی به مناسبت انتشار و رونمایی از دو کتاب ترجمه فارسی گزیده شعر شاعران معاصر کره جنوبی با عنوان «خواب زیر شکوفه‌های هلو» و ترجمه کره‌ای گزیده شعر شاعران معاصر ایران با عنوان «دیوانه‌وار به آسمان آبی نگاه کردم» که با کوشش مرکزآفرینش‌های ادبی حوزه هنری و موسسه ترجمه ادبیات کره جنوبی انجام پذیرفته است، به ایران سفر کرده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در همین راستا مهر با دعوت از دو شاعر کره جنوبی خانم «کیم سان وو» و آقای «مون تائه جون» و هیات همراه، دقایقی را با آن‌ها به گفتگو نشست و دیدگاه‌های آنها را درباره شعر و ادبیات ایران و کره جنوبی و وجوه اشتراک و افتراق آن به بحث و نظر گذاشت.

* قبل از اینکه به ایران سفر کنید و یا حتی کتاب گزیده اشعار شاعران ایرانی را بخوانید درباره ایران و ادبیات آن چه شنیده بودید؟

خانم کیم: قبل از اینکه به ایران سفر کنم درباره ایرانی‌ها شنیده‌ بودم که مردمی هستند عاشق شعر و ادبیات اما وقتی به ایران سفر کردم، شاعران ایرانی و مردم را دیدم تازه متوجه شدم که این عاشق بودن چه معنای عجیبی دارد.

من در کره جنوبی با شاعران و نویسندگان خارجی بسیاری دیدار داشته‌ام و سفرهای زیادی هم رفته‌ام اما در ایران بود که تازه فهمیدم عاشق شعر بودن یعنی چه. تا قبل از این فکر می‌کردم کره‌ای‌ها یعنی هموطنانم هستند که بسیار عاشق شعرند اما در ایران نظرم تغییر کرد.

* پس با این حساب باید درباره شعر و شاعری در کره هم برایمان بیشتر بگویید

خانم کیم: ما در کره شاعر زیاد داریم و کارهای آن‌ها نیز بسیار متنوع است. حتی شاید بگویم که ما از اروپا و آمریکای امروز، بیشتر شاعر داریم. با این حال حضورم در ایران به من این را ثابت کرد که شاعران ایرانی و کره‌ای حس مشترک زیادی با هم دارند و می‌توانند جهان را روز به روز بیشتر عاشق خود و کلامشان کنند.

در کره سالانه چندین مسابقه توسط ناشران و مطبوعات برگزار می‌شود و در آن از افراد خواسته می‌شود شعر خود را ارسال کنند. برگزیده‌های این مسابقات هستند که در مطبوعات به عنوان شاعر معرفی می‌شوند و می‌توانند کتابی نیز با عنوان شاعر منتشر کنند

آقای مون: در کره جنوبی امروزه مطبوعات نقش قابل توجهی را در جریان شعر ایفا می‌کنند. انتشار مداوم شعر در آنها و نیز انتشار کتاب‌های متنوع در زمینه شعر در همین راستا تعریف شده است. علاقه به شعر در کره آنقدر بالاست که ما امروز از ۱۰ ساله تا ۸۰ ساله شاعر داریم اما به هر کسی اجازه نمی‌دهیم که خود را شاعر بنامد! شاعر باید در مسابقه‌ای که برای اثبات شاعر بودنش برگزار می‌شود بتواند خودش را ثابت کند و نمره لازم را بیاورد.

* این چه مسابقه‌ای است؟

آقای مون: در کره سالانه چندین مسابقه توسط ناشران و مطبوعات در این زمینه برگزار می‌شود و در آن از افراد خواسته می‌شود شعر خود را ارسال کنند. برگزیده‌های این مسابقات هستند که در مطبوعات به عنوان شاعر معرفی می‌شوند، از آنها اثر منتشر می‌شود و می‌توانند کتابی نیز با عنوان شاعر منتشر کنند. بر همین اساس شما هر روزه در کره از طریق روزنامه‌ها می‌توانید با شاعر و یا شعری تازه آشنا شوید و یا حرف‌هایی درباره شعر بخوانید. در تاریخ کره جنوبی، شاعران نقش قابل توجهی را در جامعه و هدایت عمومی ایفا کرده‌اند. هر موقع ما با یک بحران سیاسی و یا اجتماعی روبرو بوده‌ایم، این شاعران بوده‌اند که جامعه را راهنمایی و به سمت سوی حرکت درست هدایت کرده‌اند. این مساله به ویژه در دهه هشتاد میلادی بیشتر از همیشه وجود داشته اشت. امروز نیز درباره موضوعاتی مانند محیط زیست و...این شاعران هستند که به جامعه مسیر حرکت ارائه می‌کنند.

خانم کیم: ما با دولت سابق کره مشکلی جدی داشتیم و تغییرش دادیم. در دولت تازه یکی از افتخارات ما این است که رئیس جمهورمان اهل مطالعه و طرفدار هنرمندان است. خوشحالیم که وزیر فرهنگ و ورزش ما خودش شاعر است و شعر را می‌فهمد. این چیزی بود که سال‌ها از آن محروم بودیم و حالا قدرش را می‌دانیم.‌

* کمی از شعر ایران صحبت کنیم. شما حتما با شعر کلاسیک ایرانی آشنا هستید و فکر می‌کنم با خوانش کتابی که تازه ترجمه شده با شاعران جدید ایرانی هم آشنا شده‌اید. شعر ایران به شما چه حسی منتقل می‌کند؟

خانم کیم: شعر امروز ایران واقعا دل ما را زنده کرده است. من را به یاد حس و حالی می‌اندازد که در دهه هشتاد در شعر کره حاکم بود. برای ما وقتی صحبت از ادبیات فارسی پیش می‌آمد ابتدا نام خیام و مولوی به ذهنمان می‌رسید. شعرهای خیام به کره‌ای ترجمه شده است اما همه مثنوی که من عاشقش هستم نه. من مولانا را دوست دارم چون نمایش دهنده یک دوستی ماورایی، بی‌مرز، عاشقانه و عارفانه است. آنها هماهنگی الوهیت و طبیعت انسانی را برای ما به نمایش می‌کشند. به ما نشان می‌دهند برای حفظ تعادل روحی که در دنیا اقامت دارد اما تعلقی به آن ندارد چطور باید از آن مراقبت کرد.

در ایران بود که تازه فهمیدیم عاشق شعر بودن یعنی چه. تا قبل از این فکر می‌کردم کره‌ای‌ها یعنی هموطنانم هستند که بسیار عاشق شعرند اما در ایران نظرم تغییر کرد

شعرهای امروزی ایران نیز لذت بخش هستند. به من نشان دادند که مفاهیمی مشترک میان شعر ما و آنها وجود دارد مثلا درباره عشق، صلح و یا به زبان طنز حرف‌هایی می‌زنند که ما نیز دوستش داریم و می‌فهمیم. به باور من کشور شعر خودش یک جهان مستقل است و وقتی در کشور اشعار ایرانی وارد شدم ناگهان حس کردم که جزوی از شما هستم. البته می‌دانم که خوانش ترجمه شعر از توان ارتباطی آن کم می‌کند اما سفر کردن و دیدن شاعران ایران به من نشان داد که معانی و مفاهیم اصلی حاضر در شعر ایران چیست.

آقای مون: شعرهای ایران و کره هر دو حسی آمیخته از عشق و احترام مشترک را به من القا می‌کند هر چند که از منطر محتوا نگاه‌های ما متفاوت است. من در شعر ایران از منظر روابط انسانی به نمونه‌های جالب توجهی برخورد کرده‌ام و این نقطه نظر من که انسان‌ها مانند ریشه‌های یک درخت هستند و شعر آنها نیز همه روایت‌هایی از یک کل است. من از شاعران ایران سعدی و حافظ و مولانا را دوست می‌دارم و از شاعران جدید بر مبنای کتابی که ترجمه شده از اشعار آقایان شکارسری و میرافضلی لذت بردم.

* سوال دیگرم درباره شعر امروز ایران اشاره به نوعی خاصیت اعتراض گونه آن است. اشاره دارد به عراق و سوریه و یمن و فجایع انسانی در آنها. نمی‌دانم شعر شاعران کره‌ای هم چنین حسی را در خود دارد یا نه...؟

خانم کیم: من در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی شعر سیاسی زیاد می‌گفتم اما رفته رفته این شعرها کم شد و البته صفر نشده است. دنیا در گذشته بیمار بود و امروز هم بیمار است. هنر فرهنگ، ادبیات و شعر کوششی است برای گرفتن گرمای این زندگی بیمار تا شاید ذره‌ای امید در منطقه‌ای محروم پدید بیاید. این کوشش در این جهان مانند درمانی است برای فرشتگانی زخمی که از قضا در حال افزایش هستند. درمانی که می‌خواهد یادآوری کند هیچ فرشته کوچکی فراموش نخواهد شد به ویژه آنها که تا آخرین نفس مبارزه می‌کنند، تحمل دارند و می‌ایستند. من هنوز باور دارم که شعر دنبال ثبت زیبایی‌هاست. امیدوارم در این دنیای زیبا اما دردناک، ما تا آخر زنده باشیم و با اراده‌ای آزاد به همبستگی هرچند کوچک برسیم و این مساله مانند قطرات باران تمام دنیا را پر کند.

آقای مون: شعر کره امروز بیش از هر چیز درگیر خود و درون کشور ماست. مسائلی مانند مهاجرت و یا پناهندگان و مهمتر از آن خشونتی که در کشور ما امری عادی شده در شعر ما نقد می‌شود به همین خاطر هنوز مجالی برای خروج از این وضعیت به دست ما نیامده است.

منبع: مهر

منبع: آنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۳۲۲۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شعر میرنوروز آمیخته با مضامین قرآنی است

به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، استاد علی اکبر شکارچی، موسیقی دان و فرهنگ پژوه در نشست ایوار درباره شعر میرنوروز که در محل دانشنامه مطبوعات ایران برگزار شد، گفت: شعر میرنوروز‌ آمیخته با مضامین قرآنی است و تا شاعری درونش ‌پالایش نشده باشد اشعار پرشور دینی نمی تواند از درون او بجوشد.
مولف کتاب «بیست ترانه کهن لری» با بیان ابعاد «هنر برهنه» تاکید کرد: این که تمنیات در کنار الهیات در شعر میرنوروز وجود دارد طبیعی و برخواسته از حقیقت روح انسان است. توجه به تمایلات نفسانی و ابعاد جسمانی بخشی از وجود آدمی است و دلیلی بر انکار آن وجود ندارد.
خالق آثار ماندگار «کوهسار» و «بهارباد»  با بیان خاطراتی از شکل گیری گروه چاووش در کنار اساتیدی چون حسین علیزاده و زنده یادان هوشنگ ابتهاج، محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان ، گفت ملودی های لری برخاسته از زندگی و طبیعت است و شعر میرنوروز نقش مهمی در بالندگی موسیقی لری داشته است.
 
◽جایگاه میرنوروز از نگاه ملی مغفول مانده است
در ادامه این نشست دکتر محمدزاده، نویسنده و پژوهشگر گفت: بازخوانی اشعار عرفانی و تعلیمی میرنوروز نشان می دهد جایگاه این شاعر مهم عصر صفوی در گنجینه شعر فارسی مغفول مانده است.
دکتر محمدجعفر محمدزاده در نشست ایوار با بیان این مطلب افزود: شاعرانی چون میرنوروز را باید از نگاه ملی ارزیابی کرد و بررسی آثار او باید مقوم هویت ملی ما در چهارچوب ایران فرهنگی باشد.
رییس دانشنامه مطبوعات ایران افزود: اگرچه وجه غالب اشعار میرنوروز سبک هندی است اما تاثیرپذیری او از شاعران سبک عراقی و آثار شاعرانی چون نظامی مشهود است.
نویسنده کتاب «بیداری در باغ مومیایی» افزود: همانطور که امروزه بیش از ۴۰۰۰ رباعی الحاقی و منسوب به خیام وجود دارد، به دلیل تفوق وجه شاعرانگی و تاثیرگذاری میرنوروز بر ادبیات منطقه اشعار فراوانی به این شاعر شیفته منسوب شده است که باید با نگاه علمی سره را از ناسره شناسایی کرد.
◽ نام هیچ کوچه ای در دهلران «میرنوروز» نیست
دکتر کرم علیرضایی ، نویسنده کتاب «میرنوروز، شاعر ناشناخته» در دومین نشست ایوار با اشاره به این که نگاه به میرنوروز باید تعدیل و تغییر کند و شخصیت این عارف و منتقد زمانه خود به درستی شناخته شود، گفت: دو چهره بودن این شاعرشیفته طبیعت شعر اوست و نباید گاهی اورا اهریمنی و گاه اهورایی دانست تا آنجا که امروز در زیست بوم او هیچ‌کوچه ای حتی به نام او نیست.
مولف «ترانه های لری میرنوروز» به جنبه های عاطفی شعر میرنوروز اشاره کرد و گفت: آنیمای عشق در شعر میرنوروز تبلور دارد که نباید آن را  هرزه پویی تلقی کرد.
علیرضایی افزود: سه نوع زن در شعر میرنوروز برجسته است، زن اهورایی، زن اهریمنی و زن آرمانی و آنیمایی که جای بررسی روانشناختی دارد.
 
◽پژوهش در احوالات میرنوروز در کارنامه زرینکوب خالی است
دکتر فرزین رسایی مترجم و زبان شناس نیز در دومین نشست ایوار گفت:  بررسی احوالات میرنوروز در پژوهش های امروز مغفول مانده است و توقع می رفت ادیب و محقق ارجمندی چون عبدالحسین زرینکوب در کارنامه آثار خود به معرفی شعر میرنوروز نیز می پرداخت.
فرزین آشنایی زدایی را هنر محتوم شاعران خواند و گفت: در شعر میرنوروز هنجارگریزی و هنجار آفرینی بسیار به چشم می خورد.
رسایی افزود: موسیقی شعر میرنوروز چه به لحاظ آوایی و موسیقی بیرونی و چه به لحاظ ساختار عمودی و موسیقی درونی سرشار از ابتکار و نوآوری شاعرانه است.
این مترجم و پژوهشگر زبان افزود: اشعار بسیاری به میرنوروز نسبت داده می شود که به دلایل سبکی و محتوایی می توان آنها را شناسایی و از دیوان او سترد.
رسایی با اشاره به ترجمه ناپذیری شعر گفت: در جغرافیای میرنوروز مردم سرشت شاعرانه دارند و اتفاق زبانی در شعرهای میرنوروز و پدیدارشناسی شعر او شایسته بررسی بیشتر است.
 
◽متأسفانه ارجاعات پژوهشی ما به آثار سیاحان است
اسعد غضنفری، فعال فرهنگی نیز در مراسم نکوداشت مقام میرنوروز ، شاعر عصر صفوی با تاکید براین که به علت غلبه نداشتن رویکرد پژوهشی و بی توجهی به پژوهشگران بومی متأسفانه ارجاعات و رویکرد ما در تحقیقات به آثار سیاحان غربی است، افزود: برای بازیابی هویت واقعی فرهنگ لرستان ضرورت دارد پژوهشگران به بازخوانی و بازیابی اسناد و منابع دست اول این جغرافیا دست یازند.
این فعال فرهنگی با اشاره به مرارت ها و نحوه جمع آوری و تصحیح کلیات دیوان میرنوروز توسط زنده یاد استاد اسفندیار غضنفری امرایی در سال ۱۳۴۷ گفت: در آن زمان جز در موسیقی، میرنوروز شناخته شده نبود و متأسفانه این میرعارف خداشناس را به نام شاعری لاابالی و هرزه گرد می شناختند.
 
◽دوری میرنوروز از مراکز رسمی شعر عصر صفوی باعث غیبت او از تاریخ پژوهش های ادبی است
در ادامه این نشست یادداشت عبدالجبار کاکایی شاعر نام آشنای معاصر به نشست ایوار خوانده شد. کاکایی با اشاره به این که بی توجهی میر نوروز به مرکز توسعه سبک‌های ادبی در قرن دوازدهم که اصفهان و شیراز بوده سبب شده تا در تاریخ پژوهش‌های ادبی کمتر از او یاد شود، تاکید کرد: میر نوروز بیش از نیایش‌نامه‌های فارسی و تحمیدیه‌هایش به واسطه مفردات گویش لری در بین اهالی زاگرس طرف توجه بوده است.البته بین تحمیدیه‌ها و نعت‌هایش تا آثار غنایی از جهت فصاحت و بلاغت فاصله‌ی معنا داری ست که احتمالا به سیر تجارب شاعر بر می‌گردد.
شاعر آثار «سال‌های تاکنون» و «آوازهای واپسین» با اشاره به سطح زیباشناختی آثار میرنوروز افزود: قصه‌های عاشقانه برساخته از تک‌بیت‌های میر نوروز روال عادی تاریخ نویسی بومی سرزمین ماست که نیاکان ما در آثار نوابغ و نخبگان به بازکاوی رویاهای خویش می‌پرداختند.
 
◽بازکاوی آثار شاعرانی چون میرنوروز مقوم زبان فارسی است
ساسان والی زاده، نسخه شناس و فعال فرهنگی و رسانه ای هم که در نشست ایوار به عنوان کارشناس مجری حضور داشت گفت: جورچین گنجینه زبان فارسی با بازکاوی آثار شاعرانی چون میرنوروز کامل می شود و کشف و معرفی این آثار مقوم زبان فارسی است.
شاعر کتاب «هانا و بوطیقای ایوار» درباره جایگاه زن در آثار میرنوروز گفت: میرنوروز شاعری است که زندگی در آثار او نبض تندی دارد.زن ستایی در شعر میرنوروز لطافتی دلنشین به اشعار او داده است، آنچنانکه با آشنایی زدایی در شعر،  استعاره «هِل» را برای معشوق به جای تصویر تکراری «گُل» به کار می برد که توجه به ارجاعات مفهومی و آرامش بخشی این واژه نشان از معماری لطیف ذهن این شاعر دارد.
والی زاده همچنین درباره نشست های ایوار توضیح داد که  این حرکت فرهنگی مستقل هر ماه با نکوداشت یک چهره یا بازکاوی یک مسئله فرهنگی سعی در بازآفرینی و معرفی فرهنگ لرستان در آیینه هویت و فرهنگ ملی دارد.


انتهای پیام/